Układy CNC sterują obsługą graficznego monitora, na którym wyświetlane są programy NC, informacje o narzędziach, informacje korekcyjne narzędzi, które są bardzo istotne przy skrawaniu powierzchni o różnych kątach nachylenia w stosunku do osi Z (oś Z we wszystkich maszynach CNC jest równoległą do głównego ruchu roboczego), parametrów obróbczych, poprawność programu, integrują maszynę z innymi systemami komputerowymi.
Poprzednikami maszyn CNC były maszyny sterowane numerycznie (NC), które mogły wykonywać tylko i wyłącznie stałą, z góry przewidzianą sekwencję ruchów, bez możliwości przeprogramowania. Za początek sterowania numerycznego uznaje się rok 1952.
Pierwszy system CNC używał typowego sprzętu NC, a komputer był użyty do kompensacji obliczeń i czasami do edycji. Pierwszą obrabiarką uruchomioną w MIT była NC Hydrotel firmy Cincinnati.
Rozwój technologii NC nastąpił w roku 1972, kiedy to pojawiła się technologia CNC, ale szczególnie intensywny rozkwit techniki NC przeżywały w latach 80-tych, kiedy pojawiła się możliwość zastosowania mikrokomputerów.
Technologia NC spowodowała niesamowitą rewolucję w przemyśle wytwórczym. Prawie każda firma z branży wyposażona jest w obrabiarki czy centra obróbkowe sterowane numerycznie.
Ogólny rodzaj obróbki materiału nazwany jest obróbką mechaniczną. Jest to proces, w którym dany element poddawany obróbce jest kształtowany, aby spełniać wymogi podane przez zleceniodawcę.
Obróbka ta dzieli się na wiele kategorii, zależnych od tworzywa z jakiego jest wykonany dany materiał, oraz odporności i wytrzymałości materiału, który będzie poddany procesowi.
Tak więc przykładowe rodzaje obórki to frezowanie, cięcie, gięcie, tłoczenie, itp